De kleine Luca leefde tot voor kort een fijn leven bij een gelukkig stel dat een kindje kreeg. Daar was Luca het niet helemaal mee eens. Het altijd lieve boomertje kon niet vertrouwd worden in de buurt van de baby en dus besloten de eigenaren met pijn in hun hart dat het beter was een nieuw thuis te zoeken voor Luca.
Saskia, Luca’s nieuwe baasje
Wat was de reden om op zoek te gaan naar een nieuwe huisgenoot?
“Mijn man en ik hebben drie kinderen; van 15, 16 en 19 jaar oud. Toen zij klein waren, hebben we een retrieverpup gehad. Helaas hebben al onze kinderen een vorm van autisme, de één wat zwaarder dan de ander. Dit in combinatie met het opvoeden van een pup, was echt te veel van het goede. Met veel verdriet hebben we onze hond toen weg kunnen geven aan een goede kennis, waar hij een heel mooi leven heeft gehad, gelukkig. Maar nu de kinderen groter zijn, wilden we het opnieuw proberen.”
Maar liever geen pup meer?
“Onze kinderen zijn nu ouder, maar een pup was ons inderdaad wat te intens. Daarbij wilden we een rustige stabiele hond voor onze kinderen. Onze oudste was heel bang voor honden, maar toen ik Luca gevonden had op Verhuisdieren en hij kennis met hem maakte, waren ze binnen vijf minuten met elkaar aan de wandel. Toen we dat zagen, werden mijn man ik heel gelukkig.”
Waarom via Verhuisdieren?
“Zoals gezegd wilden we geen pup en via Facebook zag ik Verhuisdieren een keertje voorbij komen. Daar ben ik toen op rond gaan snuffelen en al snel zagen we het snoetje van Luca, een kruising shih tzu/lhasa apso. Een klein hondje, vijf jaar oud en volgens de beschrijving heel rustig. Dat zou perfect passen en dat blijkt ook wel!”
Waar was Luca toen jullie kennis gingen maken?
“Luca zat een verzorger, omdat zijn vorige eigenaren hem niet meer vertrouwde met de baby. De verzorger kon echter niets naars ontdekken aan het karakter van Luca. En toen onze oudste zoon zo goed met het diertje klikte, was voor ons de keuze gemaakt.”
Hoe verliep de adoptie?
“Toen Luca net bij ons was, poepte hij heel veel en ook in huis. Na een bezoek aan de dierenarts bleek hij giardia (een parasiet die diarree veroorzaakt) te hebben. Dat was gelukkig snel opgelost en toen was Luca ook direct zindelijk. Daarnaast hebben we heel duidelijke afspraken gemaakt met de verzorger. Ik wilde er zeker van zijn dat het goed zou komen met Luca in ons gezin. Als het om wat voor reden niet helemaal zou klikken, wilde ik Luca terug kunnen brengen naar de huidiger verzorger. Ik wilde het diertje niet nog een trauma bezorgen door weer een nieuw adres te zoeken. Maar gelukkig is dat allemaal niet nodig geweest. Luca is sinds januari bij ons en het gaat fantastisch.”
Wat voor invloed heeft Luca op jullie gezin?
“Het is vooral voor onze oudste zoon een heel goede stap geweest. Hij is erg introvert en met een hond moet hij meer naar buiten en hij moet ook tegen de hond praten. Als Luca iets doet dat hij niet wil, moet hij dat de hond duidelijk maken. Dat zijn grote stappen voor hem. Maar ook de twee jongsten zijn dol met de kleine Luca. Het mannetje wordt doodgeknuffeld door ons allemaal! Daarnaast vinden we het heerlijk om met z’n allen lange wandelingen te maken en ook Luca geniet daar intens van.”
Luca is dus voorbeeldig?
“Ja, eigenlijk wel. Het enige wanneer je voorzichtig moet zijn, is als hij een botje heeft. Dan wordt hij venijnig. Maar dat weten we nu, dus dan laten we hem ook met rust. Een keer wilde hij iets dat ik niet goed vond en toen was hij ook wel even feller. Ik ben echter consequent gebleven en nu weet hij dat wij de baas zijn. Het is nu echt het allerliefste hondje dat je kunt bedenken…”
Dus Luca gaat nooit meer weg?
“Nee zeg! We zijn zo dol op het beestje. Hij maakt ons gezin compleet en het is echt een heel goede zet geweest voor de kinderen. Ze leren hem verzorgen, Luca helpt hen geduldig te zijn en hij maakt ze socialer. Luca’s gouden mandje staat bij ons en gaat nooit meer ergens anders naar toe…!”